Bulutlar

Pencereler  2014

Bulutlar neden akşamları mutlu olurlar?

Bir yeşil papatya uçarak yaklaştı HomKard’a

Sordu, sen fil misin?

Gün ayağa kalkarken, bulutlar doğar

Bulutlar doğurur,

Güneşi uyandırmak zor,

Evreni döndürmek güçtür.

Bir kırmızı kurbağa koşarak yaklaştı HomKard’a

Sordu, gergedan file benzer mi?

Kadın doğurmadan önce

Bulutların yenilenmesini bekledi,

Güneşin uyanmasını, evrenin dönmesini.

Beklemek cesaret ister…

Mor papatya ile sarı kurbağa

Filin dişinin gölgesinde,

Gergedanın boynuzlarının arasında tanıştılar;

Arkadaşlığını istediler HomKard’dan

Ruhlarını anlamak

Duygularını paylaşmak

Kaygılarını sorgulamak için,

Kendilerini affedebilmek

Pişmanlıklarını bırakabilmekti arzuları…

Bulutlara sarılmak

Rüzgâra karışmak mümkün olsaydı…

Sarı kurbağa sanki kadın,

Belki kadın mor papatya…

“Nasıl” sarmış “niçin”i

“Ne” çok uzaklarda…

Güneşin derdi, gölgeleri kaldırmak

Şüpheleri aydınlatmak,

Bulutların işi, güneşi kaplamak

Rüzgâra direnmek,

Rüzgâr dalgalarla esmekte

Dağlara doğru, cüretle

Derinler bulutlara kavuşacak

Tepeler bembeyaz, güneş dingin…

Rüzgâr kaldı, evren yavaşladı

Güneş sönmeye başladı

Kadın beklemekten vazgeçti

HomKard uzaklaştı parçalarından

Sarı kurbağa mosmor

Mor papatya sapsarı

Bıraktılar zamanın ipini

Bağladılar beklentilerini gölgeye

Sakladılar şüphelerini güneşin ışıltısında

HomKard hafifledi

Bulutlar özgür, kadın beklentisiz

Bulutlar yumuşak,

Sarı kurbağa mor papatyayla el ele

Bulutlar mutlu…

Bulutlar mutlu, demek akşam

Kadın, HomKard, papatya ve kurbağa birlikteler,

Önce bulutlar öldü

Güneş uyudu,

En son evren durdu…