Ganeş
Mayıs 2009
-
Sadık’a -
Gece karanlıktı,
Yıldızlar uzak,
Mehtap bulutlar arkasındaydı.
Yalnızdı,
Oturuyordu tek başına
Düşünüyor muydu;
Hissediyor muydu;
Farkında değildi.
Oda loştu
Müzik çalıyordu
Oturuyordu öylesi;
Farkında değildi ne düşüncesinin ne de duygusunun.
İnce, küçük, kısık gözleri vardı
Büyük kulakları,
Kocaman bir göbeği,
Bir sürü kolu
Upuzun, esnek ve güçlü bir burnu vardı.
Bir bacağını altına almış oturuyordu
Diğer ayağı faresinin üzerinde.
Sessizdi, huzurluydu, sakindi
Sonsuza kadar zamanı vardı sanki.
Neden sonra fark etti onu kadın...