Korku

Acılar ve Mazi  2023

korkuyorum.

korkuyorum yazmaya,
korkuyorum okumaya...

ya anlarsam, ya hatırlarsam, 

ya unutamazsam, ya fark edersem...

nasıl devam edebilirim...

Kemaliye'nin Kapı, Pencere ve Tokmakları

ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA

Orda bir köy var, uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
Orda bir ev var, uzakta,
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.
Orda bir ses var, uzakta,
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.
Orda bir dağ var, uzakta,
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.
Orda bir yol var, uzakta,
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.

Ahmet Kutsi Tecer

Kemaliye'nin Evleri

2018 - 2019 yıllarında Karıncaların izinde defalarca Kemaliye'deydim.

Dağları - Evleri- Sokakları - Kapı ve pencereleri ve tabii ki FIRAT'ı

derin izler bıraktı zihnimde ve kalbimde.

Bir kaçını paylaşıyorum burada...

 

Korkuya Yenilmek

Korku

Korku içinde yaşamak,

   

olabileceklerden korkarak, kaygılanarak yaşamak,

nasıl zayıflatırmış insanı!

Korkudan kaçıp, korkulan, kaygılanılan duruma düşmek 

meğer ne kadar da kolaymış.

Peki şimdi, bu korku ve doğurduklarını nasıl taşıyabilir insan?

Hatırlama ve Unutma

Dissolution

Kocaman bir salondaydık. Yanımda gencecik bir kadın… Öylesine gençti ki—yaşanmışlığı ne kadardı, ne bilebilirdi ki? diye düşündüm. Farkında olmadan kendime bir güç mü atfettim. Belki de sadece korkumu, kaygımı gizlemek istiyordum.

O günden bu yana neredeyse yirmi yıl geçti. Yaşadıkça, yaşlandıkça anlar ve anılar birikir. Beyaz atlara binip gidenler, içe çöken kırgınlıklar, eskimeyen kaygılar, yolları ayıranlar, kaybolan hayaller çoğalır. Zaman, hatıraları ve yaşam deneyimini sis perdesinin ardına saklar. Ama kaygı fabrikası, hiç durmaksızın üretimini artırır.

O gün, o genç kadın büyük ihtimalle anda yaşıyordu. Geçmişine takılmıyor, günlerini gelecek hayalleriyle dolduruyordu. Anıları azdı, gerçek sandığı yükleri hafif. Kendine söylediği yalanlar kısıtlıydı—üstelik henüz çeşitlenmemişti bile.

Dünya dönmeye devam ediyor.

Peki gerçek ne? Hatırlamanın ve unutmanın sonsuz çelişkisi mi?

Ağaç, Ruh ve Zaman

Ruhu Toplayan Ağaç Ocak 2024

Emirgan Korusundaydım,

Ağaç Zaman ve Ruh bir arada,

Doğanın dinginliği...

Ağaçların direnci, zamana ve ruhlara

Ağaçların göğe akışı

Ağaçların birlikteliği, desteği,

Ağaçların yaydığı umut...

Ocak ayında bir bahar havası

Ve de Dostlarım....

Huzur, içtenlik ve umut...

Ruhum toplandı,

Kaygılarım seyreldi,

Huzur kapladı içimi...

2025

 

2025 yılının sağlıklı, huzurlu,
keyifli, (u)mutlu ve 
hep birlikte
geçmesi dileği ile...

mucizelerin geliştiği, 
yeniliklerin oluştuğu,
yeni yaratıların gerçekleştiği

yılların bir başlangıç yılı olması dileği ile

Safariden Portreler

 

Afrika’nın toprağı, güneşi kadar sıcaktır

Hayatın melodisi yankılanır her çalılıkta.

Aslanlar, zürafalar, filler toprakta yankı bulur

Çeşit çeşit kuş gökyüzünü süsler

Babunlar dans eder dallarda

Afrika’nın bu vahşi ritmi asla dinmez,

Her canlı, bu döngünün bir parçasıdır.

Afrika’nın hayvanları doğanın şiiridir,

Bu topraklar, onlarla bir bütün olur, 

Sonsuz bir ahenkle.

Afrika'dan Portreler

Afrika'dan Porteler 
2024

Onlar kara tenli
tenlerinde zamanın izleri,

Onlar güleryüzlü
gülümsemeleri, hala güçlü bir çığlık,

Onlar sımsıcak
asla eğilmeden, asla kırılmadan

Onlar sanatçı
eserleri karanlıktan ışığa yolları.

Afrika

Ekim 2024

Güney Afrika sıcak,

Ağaçları dirençli, her biri bir sanat eseri

Dağları heybetli, bazen bir Masa, bazen bir Fil, bazen bir Bulut.

Güney Afrika kara insanların yurdu...

Kara saçlı, kara gözlü, kara tenli,

Bembeyaz dişli, sımsıcak gülümsemeleriyle cana yakınlar

Sanki her biri sanatçı,

Ressam- heykeltıraş veya ahşap oymacısı

Her yer eserleri ve sanat galerileri ile dolu...

Tarihi acıklı, yaşananlar haksız,

Sonunda özgürlüklerine kavuşmuş gibi görünse de,

Sömürü, ezilme, haksızlık her an,  her şekil ve her yerde

Güney Afrika sıcak,

Kara insanlar sımsıcak...

Çiçekler ve Ağaçlar

21.08.2024

Her bir çiçek, her bir ağaç
bir ANI;

uzaklardan veya bir odamdan

doğa, renk, keyif,
bir umut

yaşam

 

Japonya'dan Kalanlar

18.08.2024

                                                         

Taşlarım ve Çizgilerim

                                                                          

15/8/2024
Yıllarca topladım, yollardan, yolculuklarda
Her birini bir hayalimi çizmek için

Uzun süre tek tek çizdim, boyadım, izledim

Sonra unuttum!

Bugün anılarımı tazelemek günüymüş

Onları ışığa çıkarmak...

Sadece hatırlayabildiğim kadar.

Bazılarını beğenemedim,

Bazılarını sanki ilk defa gördüm,

Her birini yeniden sevdim.

Gölgeler ve Sırlar

 

Her yerde, mesela Kırşehir'de

her zaman, mesela Mayıs 2024'te

Gölgeler ve Sırlar....

İnsanlar gölge, düşünceler sır

Hayaller gölge, gerçekleşenler sır

Anılar gölge, geçmiş sır....

Hayat dediğin bu mu?

Renkler ve Umut

 Renkler ve Umut

21 Mart 2021

Olanlar kapkara

Anlamak boğucu

Renkler umut

Umudun yok edilmeye çalışıldığı

Gri- yağlı - koyu zaman

Nefes almak için yine

RENKLER 

VE

UMUT

HEDİYE

JOY   Kasım 2013

Geçenlerde genel kontrol için hastanedeydim. Sevmem esasında hastaneleri. Önemli bir şey yaşamamış olsam da insanın canı tatlı ve her alınan yaşla insan, en azından ben, çıkabilecek bir aksaklıktan daha çıkmadan bile çok korkuyorum. İşlemler bittikten sonra, çay içmek için girişteki “restorana” girdim, arkalarda bir masaya oturdum ve servis beklerken etrafı izlemeye başladım. Arkada bir iki erkek eleman çalışıyordu, serviste ise tek bir kadın. Esmer, uzun saçlı, eli işe çok yatkın ve tüm masalara ve müşterileri hâkim biri.

Daha merhaba derken, elimdeki evrakların üzerinden adımın Canan olduğunu gördü ve kocaman bir gülümseme ile kendi isim kartını gösterdi. İki Canan karşı karşıya gelmiştik. Büyük bir içtenlikle: “Ben insanları çok, gerçekten çok sevdim ve seviyorum. Ama istediğimce sevilmediğimi biliyorum. Ya siz?” Ne kadar zor bir soruydu bu? Ne kadar korktuğum bir yerden gelmişti bu beklenmedik soru. “Ben de aynı şeyi hissediyorum” dedim sessizce. O çayımı getirmek için uzaklaşmıştı bile. Servisi sanki çok özeldi, parıldayan gözleri içimi ısıttı, sevilmenin sıcaklığı kapladı çevremi. Sonraki iki gün, çay içmeyecek olsam da, içeri girdim ve büyük bir sevgiyle ellerini sıktım, öylesine kısaca.

Sorusu ise beynimde asılı kaldı. Ne cevaplamaya çalıştım ne de kurcaladım.

O akşam bir dostumla buluştum. Derin gamzeleri, derin bakışları olan, parıltısı, sevgisi ve yüreği kocaman bir dost. Doğurmadığım kızlarımdan biri, çok özel bir dost. Çay, sohbet, soru cevap ve de yargısız bir beraberlik. Her zamanki gibi her anı gerçek, her anı özel ve de her zamanki gibi en yakında bir daha buluşmak amacıyla ayrıldık. Ertesi sabah çok değerli bir hediyeye uyandım:

“Sen benim pek kıymetlimsin

Lütfen aynaya baktığında seni ne çok sevdiğimi hatırla

Lütfen başını yastığına koyduğunda seni ne çok sevdiğimi hatırla

Belki o gün bugün değil ama iyi ki doğmuşsun

İyi ki benim Canan ablam olmuşsun 🙏❤️🎂”

 

Nasıl özel, nasıl güzel, nasıl değerli bir HEDİYE. Yaşama tutunmayı, aksaklıklara karşı koyabilme gücünü sağlayan, iyi ki dedirten bir HEDİYE. Evrenin doğru zamanda, doğru insanın elinden bana uzattığı bir HEDİYE.

 

Çığlık

 Çığlık- Cry      Şubat 2013 

Sözcükler yetersiz geldiğinde,

çizgilerle boyalara sığındım

Oysa sözcükler gerçek, resimler yalanmış!

 

Sözcükler ile resim çizemediğim için,

ne çizdiklerim, boyadıklarım resim oldu,

ne de yazdıklarım anlamlı.

 

Sonunda korktum yazmaktan,

kalemim ve defterim masada kaldı hareketsiz.

Öylesine açık bir sayfa, günlerce; aylarca

Öylesine toz içinde.

Yalnızlık ve Varanasi

Sitting in Varanasi 2009

“Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür” demiş Şair,

yalnız başına ve de köklerin toprağın derinliklerine sabitlenmiş.

Mümkünmüş demek, Şair demiş ya!

İçselleştirebilirsen, becerebilirsen!

Ruh Lekesi

Ruh Lekesi 2020

Anladı sonunda, 

Yaşam boyu topladığı onca arkadaşı varken
Neden bu kadar yalnızdı ?

Neden sevilmiyordu?

Anladı, 

Kendini sevmiyordu ki,

Kendi ile birlikte olmakta bile zorlanıyordu...

 

Anladı, bakalım ne olacak?

 

10 Mayıs

10 MAYIS

Hatırlayamadığım kadar eski,

belki geçen hafta...

Acıydı, çok acı. Belki bu kadar yok edici olmayabilirdi,

Ölüm öldürerek yaşanmasaydı..

Çok aniydi, çok korkutucu..

Sevgiye, bağlılığa, şefkate dayandırılabilirdi.

Acaba başkası olabilir miydi?

Tabii ki olabilecek, oldurulabilecek buydu.

Sadece buydu ve oldu...