On Beş Dakika

                                                                        Ganeş

                                                                    Mayıs 2009

                                   - Sadık’a -

Gece karanlıktı,

Yıldızlar uzak,

Mehtap bulutlar arkasındaydı.

Yalnızdı,

Oturuyordu tek başına

Düşünüyor muydu;

Hissediyor muydu;

Farkında değildi.

Oda loştu

Müzik çalıyordu

Oturuyordu öylesi;

Farkında değildi ne düşüncesinin ne de duygusunun.

İnce, küçük, kısık gözleri vardı

Büyük kulakları,

Kocaman bir göbeği,

Bir sürü kolu

Upuzun, esnek ve güçlü bir burnu vardı.

Bir bacağını altına almış oturuyordu

Diğer ayağı faresinin üzerinde.

Sessizdi, huzurluydu, sakindi

Sonsuza kadar zamanı vardı sanki.

Neden sonra fark etti onu kadın...

Bilmese de nedenini

Çok uzun süre kaçmıştı Onunla tanışmaktan,

İstememeyi becermişti yüz yüze gelmeyi

Bilmediğini, anlamadığını, öğrenemeyeceğini varsaymıştı

Oysa daha yakınlaştığında bağlanmıştı yüreği,

Gözüne değdiğinde sevmiş,

Tanıdığında inanmıştı.

Ve şimdi karşısında oturuyordu

Burada, evinde

Sessiz, huzurlu, sakin....

Ne saat, ne tarih belliydi,

Gece karanlıktı

Başlangıç noktası ne kadar yakın, ne kadar uzak

Farkında değildi

Erken miydi; geç mi;

Zamanı mıydı; tam o zaman mıydı;

Fark eder miydi?

Derinden, ama sarih,

Kısık sesle,

Tok, güven verici bir tonda konuşuyordu.

Sesin büyüsü ürküttü,

Ürperdi, duraksadı, anımsadı,

Kendini fark etti.

Sesin akışı huzur veriyordu

Su gibi akıp gidiyordu,

Yumuşak, bembeyaz,

Her harf okşuyordu sanki yüzünü, bedenini

Belki anlıyordu,

Belki sadece hissediyordu,

Belki duymuyordu,

Belki sadece biliyordu....

Kolay olacaktı bildiği sorularla karşılaşmak

Hazırdı tüm geçmişini açmaya

Soyutlamak, inkâr,

Başkalarının hayatları, karşılaştırmalar,

Kitaplar, yazarlar, kahramanlar,

Sözcükler, cümleler, satırlar, paragraflar

Ama’lar, ancak’lar, oysa’lar, belki’ler

Karanlık, aydınlıktan daha güvenliydi,

Yalnızlık, kalabalıktan daha huzurluydu,

Serin, sıcaktan daha cesurdu

Rüzgâr, özgürlüktü.

Yağmur, sevgiydi.

Deniz, sevdiği adamdı.

Hayaller, sonsuzluktu

Rüyalar, gerçek

Gözler, derinlikti
Eller, maviydi,

Gece, gündüz öncesiydi,

Yalnızlık, buluşma sonrası.

Sırılsıklam içebilmek,

Yıldızlara yüzebilmek,

Güneşe kadar koşabilmek,

Yiyebilmek dans eder gibi,

Sevişebilmek keşfedercesine

Sarılmak, kavuşmak, hissetmek

Bakmak, gözbebeğinin ta dibine kadar bakmak

Görmek her duyguyu,

Hissetmek geçmişten ve gelecekten bağımsız

Masmavi, yemyeşil,

Bilgece, serserice, anlık, sonsuzca

Akabilmek, coşabilmek,

Öpebilmek, dokunabilmek,

Sevebilmek, sevişebilmek

İlk defaymışçasına,

Öyle masum, öyle yaşamışçasına.

Oysa, söz çok kısa ve duru

Saf, öz ve derindi.

Ne bir soru idi, ne bir talep

Ne bir cevaptı, ne bir istek

Sadece bir söz,

Bir kar tanesi gibi

Bir şebnem, bir su damlacığı

Bir gözyaşı

Bir kum tanesi,

Bir bulut gibi

Sadece bir söz

Daha gün ayağa kalkmamışken

Daha gözlerim uyurken

İzledim sevdiğimi

Ellerim hareketlenmemişken daha

Okşadım yüzünü,

Parmaklarım parmakları ile buluştu sonra...

Kahvaltı Kavaklardaydı

Seyrettim Erguvanları

Boğazdaki dalgaların sesleri eşliğinde

Piyer Loti’de kahvede oturup

Yazdım mutluluklarımı, başardıklarımı,

Dostlarımı, sevdiklerimi, projelerimi

Gazete, kitap, dergilere baktım biraz

Çok istediğim o filmi seyrettim Beyoğlu’nda

Biraz hüzünlendim, çok da keyiflendim...

Issız bir kahvehanede oturduk sonra, izledim seni

Merakla, istekle, öylesine yargılamadan, sevgiyle

Dinledim bütün benliğimle, anlattım kendimden bile sakladıklarımı

Paylaştım, aktardım, aktım

Yandaki meyhaneye geçtik sonra

Kaygısızca, ne kendimden ne de senden saklanarak

Ne de başka korkularım olmadan içtim

Açıldım okyanuslar gibi, sorabildim çocuklar gibi

Rüyalarımı paylaştım, hayallerimde gezdim dünyayı

Suyun kıyısında yürüdük yan yana, bir ve de biz olarak, kendiliğince

Yıldızların aksini Sultanahmet Meydanı’nda,

Mehtabın ışıltısını Anadolu Hisar’ında,

Güneş öncesi renkleri Kuzguncuk’ta

Güneşin doğuşunu Büyükada’da izledik.

diye anlatmak isterdim dedi Kadın

son 24 saatimi 15 dakika içinde

Sözden önce biliyordu Kadın

Sözden önce söylemişti Yeni Başlangıçların Tanrısı

Bu yeni bir başlangıçtı

Yeni, yepyeni

Yaşadıklarına benzemeyen

Keşkilerinin yerine geçmeyen

Duydukları ile karşılaştırılamayan

Yeni, farklı, açıklanmamış, anlatılmamış

Yeni, yepyeni

Sessiz, huzurlu, sakin haliyle,

Tok ve güven dolu sesiyle:

Yeni başlangıca geçebilmen için

Bildiğin zaman birimi ile son 24 saatini

Bildiğin zaman birimi ile 15 dakika içinde

Anlatır mısın?

Ağzından dökülen sözcüklerdi bunlar

ve ekledi

Sonra oradan içeri girip

Bütün kaygılarından, korkularından arınmış

Acılardan, kederlerden, kayıplardan, terk edilişlerden soyunmuş

Renklerin ve renksizliğin aynı olduğu

Paranın pulun,

Dünün, yarının olmadığı

Yalnızlığın kalabalıktan,

Değerlerin gölgeden

Seslerin sustan

Sisin pustan

Akın paktan farkı olmadığı

Mekânda ve zamanda bağımsızlığa ulaşacaksın...

Bacakları yer değiştirdi,

Faresi aynı yerdeydi hala,

Kolları biraz hareketlendi

Gözleri hala kısıktı.

Hadi, bildiğin zaman birimi ile 15 dakikan başladı

dedi

dedi

sessiz, sakin, huzurlu,

Kadın fark etti ayrıcalığını,

Onun burada olması özeldi,

Bu 15 dakika bir uzatmaydı...

Uzatmayı oynamaya karar verdi,

Keşki demeden, ama’ya sığınmadan

Başladı anlatmaya yargılamadan...

08/Mayıs/2009

Ortaköy