Rüyalarım

Ağustos 2014

Gece ilerlemiş, gri bir sessizlik

Sokakta havlayan bir iki köpek

Ağaçların hışırtısı, acıların çatırtısı,

Hayallerin dumanı, yüreğimin gümbürtüsü,

Pişmanlıklar, umutsuzluk ve çaresizlik

Hala karanlıkta oturuyorum

Elimde içkim, bir de sigara içme isteği,

Seyrediyorum hayalleri, konuşuyorum seninle,

Seni anlatıp, seni dinliyorum.

Neredesin?
Belki yalnızsın, belki değil

Hissediyorum, seyrediyorum ellerini,

Sözcüklerin birbirinin ardında, parmakların parmaklarının arasında

Gece sarmalamış,

Sen misin, belki hayal, sanki rüya.

Gözlerim yavaşça alışıyor karanlığa,

Nerdeyse laciverte dönüşmüş gece.

Merdivenler ıslak, sular duvarlardan sızıyor

Basamaklar geniş, adımlarım kayıyor,

Tutunamıyorum, inebileceğimi biliyorum

Kalbim kaygıyla çarpıyor, nefesim daralıyor 

Orada mısın?

Kaçsam gitsem hemen, kimseyle karşılaşamadan

Evde kendi yalnızlığımla olsam.....

Buradayım

Sahne farklı, yüksek değil

İnsanlar çok, kalabalık değil,

Ortam özenli, düzenli, 

Oradasın,

Gözlerimiz buluşuyor gibi, anında kaçırıyorsun

Hiç bakmamışsın gibi, bakıyorum,

Biliyorum beni gördüğünü, bakmıyorsun,

Dönüyorsun, öyle sence, sen gibi, dönüyorsun

Kayboluyorsun…

Renklerin tümü alıp gidiyorsun

Siyahla beyazı bana bırakıyorsun 

Masalar upuzun, her şey beyaz,

Gümüş ve mum, güzel ve ürkütücü

Yalnızım, ben bile yokum yanımda

Mumlar ısıtamıyor, kalbim donmuş

Masanın altında bir iki kedi…

Uzaktasın, kalabalığın ortasında

Herkes dikkatle kesilmiş, yüzünde keyif, gözlerinde parıltı

Coşkuyla anlatıyorsun,

Sözcüklerin sözcükleri kovalıyor, ellerin bağımsız

Sözcüklerin ellerinin, parmakların sözcüklerin ardında

Oradasın, uzakta, herkesin arasında

Yanında olmamak acı veriyor

Ne gelebiliyorum, ne kaçıp gidebiliyorum

Kendimi seyrediyorum senin yanından

Geldiğim merdivenleri arıyor gözlerim

Uyanıyorum

Sessiz, sabah daha ayağa kalkmamış

Kuşlar cıvıldıyor yaşamı müjdeler gibi

Oda siyah beyaz değil

Seni arıyorum,

Renkleri geri getirmişsin

Sen yoksun....

Uykuya teslim oluyorum yavaşça.