Mahkumiyet

Paramparça 

Haziran 2015

Kumsalın denize mahkûm olduğu gibi

Mahkûmum kendime.

Deniz yavaşça, bazen de coşkuyla kavuşur kumsala

Kumsal bilse de her seferinde biraz daha eksileceğini

Heyecanla bekler dalgaları

Uzaklaşabilsem kendimden

Beni bende azaltarak,

Hafifletebilsem mahkûmiyetimi.

Kumsal dalgalara, dalgalar kumsala tutsak

Her kavuşmanın sonu ayrılık,

Her ayrılık bir kavuşma umudu.

Oyunlar gelişir zamanla

Kimi yok olur başka bir bedende

Özgürleşmeyi umarak,

Kimi alkole, uyuşturucuya teslim olur

İşinin kurbanı bazıları

Fedakârlık kalkanının arkasına da saklanırlar

Kurtulmak adına mahkûmiyetten

İnkâr etmeyi seçtim ben,

Yok saydım her şeyi,

Görmezden geldim bedenimi

Ne anladım ne de kimsenin anlamasına izin verdim

Bakmadığım için yok olmadı bedenim

Cesaret edemediğim için körelmedi ruhum

İnkârla kaybolmuyormuş insan,

Meğer mahkûmiyetin dozu artıyormuş sadece.