Beyaz

 Örselenmiş - Haziran 2011

Doğunca bebek, sarılır beyaz zıbına…

Ölünce insan, sarmalanır bembeyaz kefenle…

Saflık, içtenlik, umut, beyaz…

Sonsuz, sınırsız, kayboluş, bembeyaz…

Dalgalar çağıl çağıl,

Papatyalar öbek öbek, beyaz

Başlangıçlar umutlu,

Sonlar pişmanlık, bembeyaz.

Dağlarda kar mavimsi beyaz; kuşatılmışlık,

Çocukluğumun atleti beyaz; kısıtlanmışlık,

Eşeksırtında karsambaç; pembemsi beyaz

Saçlardaki ak morumsu beyaz; yaşanmışlık,

Önlük yakaları beyazdı, kolalı,

Keten havlular, peçeteler beyazdı, katlı

Nenemin saçları bembeyazdı, kınalı

Doktor önlükleri beyazdı, tiril tiril

Hastane duvarları beyazdı, ıssız

Babamın gömlekleri bembeyazdı, ütülü

Mezarların mermerleri hala beyaz

Gelinliğin beyazı, suçluluk,

Aşkın beyazı, terk ediliş,

Nenemin başörtüsünün beyazı, tevekkül,

Bulutların beyazı, yalnızlık,

Rakının mavimsi beyazı, kaçış

Ölümün beyazı, gerçek

Beyaz, renklerin en safı

Belki gökkuşağının yozlaşması

Beyaz, ruhun en temizi

Belki kötülüklerin maskesi

Beyaz, gençliğin şanı

Belki terk edilişin ıssızlığı,

Beyaz, aydınlığın simgesi

Belki eksikliklerle dolu kara delik.

Ölüm yaşamı örmüş

Saflık, suçluluk tuğlalarıyla

Terk ediliş karışmış aşkların içine

Acı kavuşmuş yaşamın bağrına…

Yaşam, ölümün yolu

Ölüm, yaşamın amacı.

Beyaz, doğum…

Beyaz, ölüm…