Ayna

Cam ve sır, yani ayna

Beden ve ruh, yani insan

İnsan, aynadaki yansıma

Ayna, insanın ötesi

Cam mı, insan mı?

Ruh mu, sır mı?

Yansı-(ma)-ma

Şubat 2014

Hindistan

Uçsuz bucaksız bir toprak

Gadaba Kabilesi kadınları

Ridal Köyü’ne akıyorlar

Çocukları sırtlarında, göğüslerinde, ellerinde

Toprak, kahve sarı boz.

Gadaba Kabilesinde sadece kadınlar dans eder

Danslar da kadınlar da kutsal

Kırmızı beyaz çizgili sariler içindeler

Renkler solmuş olsa da, gönüller zengin

Pişmiş topraktan, yüzleri sırlı

Aynalar

Kadınların ellerinde

Bakıyorlar kendi gözlerine, derin derin

Bakıyorlar aynaya, uzun uzun

Bakıyorlar ruhlarına, kadın kadın

Kadın her yerde kadın

Ayna her yerde ayna...

Bazı aynalar vardır, yansıtmaz

Bazı insanlar vardır, yansımaz...

Küçük kız kavradı gerçeğini

Kısa çoraplarındaki ponponlarıyla

Saçındaki kurdelenin aynı renk olmasının

Terk edilmeyi önlemediğini.

O an koptu aynadan

Küçük kız yalnız;

Camla sırrın aşkı, ölü;

Beden ile ruhun uyumu, soğuk;

Artık sır ruha uzak

Artık ruhun kendisi sır...

Rabia Kadir, Uygurlu bir kadın,

11 çocuğunun ve Uygurların anası,

5 yıl hücrede tek başına bırakıldıktan sonra,

Mahkemeye çıkarılacak,

Mahkemenin kararı çoktan belli

İdam…

Sonrası sonsuz sessizlik,

Çocuklarını görme talebi reddedilince,

Son isteği

Beyaz elbisesi, beyaz şapkası

Ve kelepçeleriyle bir boy aynasında

Kendine bakmak!

İdama giden bir kadının son isteği

Boy aynasında kendine bakmak

Çocuklarının gözleri yerine, kendi gözleri

Çocukların yüzleri yerine, kendi yüzü

Baktı kendine,

Baktı yüzüne

Baktı gözlerine.
Güzeldi kelepçeler içinde

Altınlar, zümrütler daha güzelleştiremezdi,

Özgürdü gerçek anlamda,

Tutsaklık özgürlüğünü engelleyemezdi,

Aynada yansıyan ruhuydu

Aynada ışıldayan sevgisi

Başardıkları zenginliğiydi.

Aşkını, tutkusunu aktardı sırra

Fısıldadı hayallerini aynaya, iletti çocuklarına

Arzularını yazdı cama

Sözcükler ve ayna

Söyleyen cam, dinleyen sır.

Ayna oldu

Kaçarken yakalanıverdi bir aynaya

Boğaz’da soğuk, ıslak bir gün

Gördü yansımasını

Belki yabancı, belki tanıdık

Baktı gözlerine, uzak mı uzak,

Baktı yansımasına, bildik mi bildik

Bilemedi.

Gözler, geçmişten bir renk

Ruh, öylesine bir nefes

Aynalar belki dost, belki düşman

O kendine yabancı

Ayna her zaman ırak.

Yakındın, her zaman içimde

Uzaktın, gündüz yıldızları kadar

Özledim kendimi özler gibi

Ulaşmak istedim yıldızlara

İsyan ettim yazgıma,

İsyan ettim uzaklığına

Hayal ettim kavuşmayı,

Sınırsız konuşmayı

Dedin ki

Aynaya bak, anlarsın

Baktım aynaya,

Koca bir Boşluk,

Kapkara bir Sensizlik

Her insan bir ayna

Her yansıma bir sır

Yansıma insandan farklı

Fark ise bir sır

Gözlerin su

Ellerin toprak…

Toprak bir ayna

Ayna bir su…

Ayna ve Sır!