Varanasi

Ocak 2009 - Varanasi (Kolaj) 

Gerçeğin en gerçek dışı,
Yaşamın en çok ölüm olduğu
Ölümün en çok yaşandığı yer

Renklerin en ölgün
Ölülerin en renkli olduğu yer

İnsanların en iç içe
İnsanların en kendi oldukları yer

Anlatılması mümkün mü?
O yaşanan anları
Anlamak mümkün mü?
Ölümün gerçekliğini
Yaşamın yalanını.

O karanlık içinden doğdu yeni gün
Güneş bilgece sıyırdı karanlığın perdesini
En ufak bir kaygısı yoktu ışıtırken Ganj’ın suyunu
Ne ölüm, ne ölüler,
Ne ayağı suya değen, ne de odunların üzerindeki bedenler
Hiç biri kaygılandırmadı güneşi

Sabahın karanlığı, Gecenin aydınlığı
Yaşayan cesetler, Ölü bedenler
Çiçeklerin renkleri,
Dilenen ve dilenmenin özelliğini yaşayanlar
Çiçek sunan ve yaşamı kutsayanlar
Kabullenmenin sihri,
Her renk, her tür insanın dolaştığı
Yalnız başına, yok başına, kendi başına
Kalabalık içinde yalnız, yalnızlık içinde kalabalık insanlar
Gerçek ne
Varoluş ne
En gerçek varoluş ölüm mü?

Tekneye o ilk adımımı attığım an
O derinliğin beni kucakladığı an
Ganj’ın o doğu yakasının sonsuzluğu
Açıldı göğsüm
Kanatlandı kalbim sessiz, sakin,
Dingin, dörtnala
Yanına ruhumu da alarak süzüldü
Doğu yakasına doğru
O derinliğe
O dinginliğe
O sonsuzluğa
Ne bir kaygının izi, ne bir soru işareti
O kadar hafif
O kadar kendiliğinden
O kadar özerk
Varlıklar ile yokluklar ülkesi

Hiçlik ile varoluşun iç içe girdiği yer
Kalabalık ile tekliğin
Renkler ile kahverenginin karıştığı yer
Pislik ile saflığın
İnsanlar ile hayvanların
Toprak ile oto-rikşaların ortak yaşadığı yer
Gürültünün sessizlik içinde yok oluşu
Sessizliğin gürültü yarattığı
Cesaretin kabullenmişlik içinde eridiği
Kabullenmenin cesaret olduğu ülke
Çaresizliğin gölge
Gölgenin değersizlik olduğu topraklar
Kimsesizliğin kalabalık olduğu
Kalabalığın yalnızlık olduğu yer
Karşıtlıkların ülkesi
Herkesin bir tanrısının olduğu
Tüm tanrıların tek olduğu
Çok tanrılığın tek tanrılığa dönüştüğü
Renklerin renksizliğe geçtiği
Kalabalığın yalnızlığa
Saflığın pisliğe, pisliğin sağlığa
Varlığın yokluğa, yokluğun varoluşa dönüştüğü
Tüm değişimlerin dönüşüm
Tüm dönüşümlerin değişim olduğu ülke

Bir şehrin bir ülkeye
Bir ülkenin dünyaya
Yaşamın ölüme dönüştüğü şehir,
Varanesi ...

Yaşamın şehri, ölüm
Fakirliğin şehri, zenginlik
Yokluğun şehri, varoluş
Ölümün şehri, umut
Varanesi ...

Tekne kıyıya yakın ilerliyordu
İki Hintli genç delikanlı kürek çekiyordu
Gece kadar karanlıktı tenleri
Gündüz gibi parlıyordu gözleri
Mutlu muydular, umutlu muydular bilemiyorum
Sessizce kürek çekiyordular
Dingin bir duruşları vardı
Yüzlerinde acı yoktu
Ama mutluluğun izlerini de boşuna aradım.

Hava serindi
Hava kadar içimde serindi
Boynumda bir çiçek kolyesi vardı
Otobüsün önünde bir Sadu taktı, para istemeden
Elimde bir çiçek buketi vardı
Muz kabuğundan yapılmış bir tabak içinde

Çiçeğin ortasında bir parça mum,

Çiçeği satan kadın, renkli giysisi içinde

Hem gururlu,

Hem de satışı zorlayan bir batılı gibi

Bir kibrit kutusu hediye etti, beklenmedik.

İstedim benim mumumu yakmasını...

Ellerim titriyordu, yakamıyordum

Bulamıyordum dileğimi

Heyecanlıydım

Kaygılıydım

Kalbim bildik çırpıntısı içindeydi

Kaygılı, sorular içinde,

Yalnızlığın sardığı bir soğukluk içinde

Sonunda yakabildim,

Soluk, yalnız, titrek yanıyordu mum

Belki isteksiz, belki güvensizdi

Aydınlatmıyordu kendini bile, titrek

Uzattım usulca Ganj’a doğru

Aslında yoktu aramızda bir bağ

Suya varmadan daha, söndü mumun alevi

Sanki durdu her şey o an

Bir acı, bıçak gibi saplandı bağrıma

Ama bıçağın ucu değemeden göğsüme, aydınlandı her şey

Yok, benim bir dileğe ihtiyacım; dedi içimde bir ses

Bunu Ganeş mi söylüyordu, Şiva mı bilemiyorum

Ama içimi ısıttı bir anda

Aydınlandı etraf

O ölüm şehri umut doldu

O dinginlik heyecanlandı

Derinlik yerini hafifliğe bıraktı.

Güneş doğarken, boynumdaki çiçek kolyesini

Sundum Ganj’a bir dilek olarak

Gülümseyerek izledim sunağımın sudaki salınışını

Bıraktım, gitmesi mutlandırdı beni

Sessizce, dingin, hafif, kendince, özerk, kaygısızca

Olduğu gibi uzaklaştı.

Otururken uçakta, arkalarda bir yerde yalnızlığımla iç içe

Birden boşandı gözyaşlarım

Huzur içinde bir ağlama

Bir özgürlüktü bu ağlayış

Benim özgürlüğüm

Hayatımdaki bütün ölülerin özgürlüğü sanki

Bırakabildim ölmelerini

Bırakabildim gitmelerini

Bıraktım Ganj’ın sularına

Bıraktım bedenlerini

Uçurdum ruhlarını

Ganj’ın yardımıyla

Varanesi’den istedikleri yere

Geldikleri yere

Özgürlüklerine

Renklerin coşkusu

Derinliğin sonsuzluğu

Yaşamın kendiliği

Duyguların özerkliği

Ölümün yaşamı

Kabullenmesi

Geçmişin geleceğe

Geleceğin geçmişe bağı

Karşıtlıkların ülkesi

Umudun gölgesi

Gölgesizliğin umutsuzluğu

Çaresizliğin cesareti

Gururun yalnızlığı

Yalnızlığın kalabalığı

Hayvanların insanca yaşamı

İnsanların hayvanlarla yaşamı

Karşıtlıkların ülkesi

Kaosun düzeni

Fakirliğin zenginliği

Karmaşanın çeşitliliği

Beklenmediklerin yoğunluğu

Karşıtlıkların ülkesi

Varanesi’den daha zengin döndüm

Varanesi’de özgürleştim

Umut hayalleri oluştu

O güneşin doğuşu, yenilikleri aydınlattı

Ganj’ın derinliği, Ganeş’in coşkusu ile bütünleşti

Yeni başlangıçlara yelken açtım

Ölüm doğallığı

Ölümün yaşanması

Ölüm kaygısının ölmesi

Derinliğin uzaması

Düalitenin rengi

Kaosun tahammülü

Tevekkülün zenginliği

Yaşamın ölüm dansı

Geçmişin geleceğe karışması

Geçmişin uzaklaşması

Yenilikler

Ganeş

Zenginlik

Umut

12.2.2009- Ortaköy